Na vele voorbereidingen starten we beiden op eigen gelegenheid onze reis naar New Orleans. We treffen elkaar bij de incheckbalie. De reis loopt zeer voorspoedig en na een overstap in Atlanta komen we aan in New Orleans. Onze koffers zijn er gelukkig ook aangekomen.
Buiten worden we bedekt door een ‘warme deken’. Een bus brengt ons naar het hotel, waar we ons opfrissen en in een restaurant in het zelfde gebouw begint onze week.
Door het tijdsverschil zijn we zondag vroeg wakker en na een Amerikaans ontbijt bestaande uit scrambled eggs, bacon and sausages and a lot of fresh fruit gaan we te voet (nog zonder blaren en op onze mooiste schoenen) naar het congrescentrum. Inschrijven gaat makkelijk en Paul heeft gelijk die middag een cursus over neurobiologie, waarvoor hij 160 dia’s en een aantal artikelen had gekregen om even door te nemen. Belangrijkste leermomenten in deze cursus waren (1) dat er verschil bestaat tussen de functie van de laterale en mediale hypothalamus, waarbij de eerste m.n. actief is bij geplande (‘predatory’) agressie en waarbij het om parasympathische activiteit gaat en de tweede bij emotionele agressie waarbij dus de sympaticus aan het werk is. (2) vanuit de amygdala vertrekken veel meer neuronen richting cortex dan dat dit vice versa het geval is. Bij extreme emotie is er dus meestal geen cognitie opgewassen tegen de opkomende (reflexmatige) angst die vanuit de amygdale uitgezonden wordt.
Op deze zondagmiddag legt Christine de laatste hand aan de workshop die ze de volgende dag gaat doen met als doel uit te vinden op welke manier patiënten met angst in Amerika ook geholpen kunnen worden met de begeleide zelfhulp. Heel spannend, mn om het in het Engels te doen. Na een door geïnteresseerde mensen bezochte workshop blijkt er nog leven te zijn en worden er email adressen uitgewisseld. To be continued…..
We volgen achtereenvolgens (gezien onze uiteenlopende interesse, volgen we ieder een eigen route): een case-conference over de waarde van het betrekken van ouders bij psychoeducatie en behandeling van hun jongeren met psychoses; een lezing over psychose, een lezing over de positieve invloed van clozapine op het verminderen van de kans op suicide; een symposium over de voorgestelde nieuwe stoornis ‘risk syndrome of psychosis’ voor de DSM-V. Er is veel discussie over de validiteit van deze nieuwe stoornis, aangezien er ‘slechts’ 20% van ‘patiënten’ met deze stoornis ook daadwerkelijk een schizofrenie ontwikkeld. Mooie nieuwe termen in dit symposium: schizotaxia! Er is ook een heuse schaal voor het vaststellen van het syndroom, nl de SIPS: structured interview for prodromal symptoms. Er bleek ook een Amerikaanse variant van Pauls workshop op het Nederlandse voorjaarscongres over ‘bedside neuropsychological testing’. Van de groep die dit presenteerde is ook een
website waarop een aardige neuropsychiatrische glossary.
Dan zijn we beiden toch geïnteresseerd in de nieuwe inzichten voor de DSM-V wat betreft de angststoornissen en depressie. Bij dit symposium worden we opnieuw, net als bij het voorjaarscongres, ingelicht over de hele procedure die gevolgd is en wie er bij betrokken zijn om daarna enkele mogelijke veranderingen te vernemen. Wat betreft de angststoornissen is het voorstel de paniekstoornis zonder of met agorafobie te verwijderen, zodat paniekstoornis en agorafobie beide als zelfstandige diagnose gesteld kan worden. Bij de GAS worden enkele criteria weggehaald, slaapproblemen en geïrriteerdheid.Tevens wordt voor de sociale angststoornis het performance type toegevoegd. Bij de depressie wordt de rouw weggehaald en de mogelijkheid geopperd PPMS toe te voegen (periodiek premenstrueel mood syndrome) en de dysthymie wordt mogelijk chronische depressie. We worden opgeroepen om alsnog te reageren en dat kunnen we ook de volgende dagen nog doen of via de
website van de voorgestelde criteria.
Op de laatste dag nog een workshop waarin psychiaters hun eigen ziektegeschiedenis en confrontatie met stigma van de psychiatrie delen met het publiek en een andere workshop waarin kinderen van psychiaters vertellen over hoe dit kind zijn van een ouder die psychiater is zowel positief als negatieve invloed kan hebben op je ontwikkeling. Tevens blijken (in tegenstelling tot waar men bang voor was) stripverhalen en videogames een goede invloed te hebben op ontwikkelingen van mensen en niet verslavend te zijn. Dit laatste was een erg goede workshop waarin Amerikaanse aios psychiatrie de senioren bijpraten over videogames.
Ter afwisseling van de interessante ‘lessen’ gaan we shoppen, liggen we in en bij het zwembad, gaan we op Swamp-toer naar alligators en eten de avonden gezellig met een eigen gebrouwd biertje in de Brewery. We sluiten deze week af met een bezoek aan het aquarium om de blauwe haai, de zeedraak en de witte alligator te zien.
Dan zijn we beiden toch geïnteresseerd in de nieuwe inzichten voor de DSM-V wat betreft de angststoornissen en depressie. Bij dit symposium worden we opnieuw, net als bij het voorjaarscongres, ingelicht over de hele procedure die gevolgd is en wie er bij betrokken zijn om daarna enkele mogelijke veranderingen te vernemen. Wat betreft de angststoornissen is het voorstel de paniekstoornis zonder of met agorafobie te verwijderen, zodat paniekstoornis en agorafobie beide als zelfstandige diagnose gesteld kan worden. Bij de GAS worden enkele criteria weggehaald, slaapproblemen en geïrriteerdheid.Tevens wordt voor de sociale angststoornis het performance type toegevoegd. Bij de depressie wordt de rouw weggehaald en de mogelijkheid geopperd PPMS toe te voegen (periodiek premenstrueel mood syndrome) en de dysthymie wordt mogelijk chronische depressie. We worden opgeroepen om alsnog te reageren en dat kunnen we ook de volgende dagen nog doen of via de website van de voorgestelde criteria.
In een artikel vanuit de Leidse 85+ studie komt naar voren dat spierkracht bij ouderen gecorreleerd is met het sterfte-risico. Dit levert dus een relatief eenvoudige maat op (handspierkracht is met een dynamo-meter makkelijk en 'bed-side' te meten)waarmee ouderen 'at risk' opgespoord kunnen worden. 
Posts
