Er is de laatste tijd veel negatieve publiciteit rondom de effectiviteit van antidepressiva. De discussie verloopt parallel aan de vraagtekens die gezet worden bij depressie als ziekte. Eerst was er het boek de 'depressie epidemie' waarbij allerlei soorten somberheid voor het gemak op een hoop werden geveegd. Over de (twijfelachtige) effectiviteit van antidepressiva wordt bijvoorbeeld geschreven in het boek 'The emporor's new drugs', van Irving Kirsch (2009). Ook in dit boek wordt met grote achterdocht de rol van de farmaceutische industrie neergezet als toch vooral malafide. Meer genuanceerde kijk op depressie en de behandeling ervan is in twee aardige artikelen terug te vinden. Eerst is daar december j.l. een mooie uiteenzetting omtrent de complexiteit van depressie en haar behandeling op de director's blog van het NIMH. En nu in het februari nummer van het BJP worden allerhande psychofarmaca in een groter perspectief geplaatst en wordt aangetoond dat de werkzaamheid van psychiatrische medicijnen niet onderdoet voor die medicijnen die bij somatische ziekte gebruikt worden. Bij elkaar is juist vanuit deze discussie voer te vinden voor het opnieuw inrichten van zorgpaden voor de behandeling van depressie, waarin stagering en profilering een plaats moeten krijgen en de behandeling meer 'personalised' moet worden. Tot nu toe is de behandeling teveel een 'eenheidsworst', welke onder het mom van 'one size fits all' wordt toegepast. Dit leidt tot veel teleurstellende behandelingen en geeft deze behandelingen een slechte naam.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten