Welkom op deze weblog!

Welkom op de blog van de A-opleiding psychiatrie van GGNet. Deze blog is bedoeld als informatie platform voor iedereen die betrokken is bij deze opleiding of daarin geinteresseerd is.

Ter informatie even kort iets over GGNet en over de psychiater opleiding.

GGNet is een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. GGNet wil psychische, ernstige psychosociale problemen en/of psychiatrische stoornissen helpen voorkomen en mensen met psychische, ernstige psychosociale problemen en/of psychiatrische stoornissen behandelen, begeleiden en helpen om zoveel als mogelijk en wenselijk zelfstandig in de samenleving te kunnen functioneren. Er werken bij GGNet meer dan 2.400 professionals, waaronder ruim 50 psychiaters en zo'n 14 aios psychiatrie.

GGNet heeft een A-opleiding psychiatrie, d.w.z. dat een belangrijk deel van de medisch specialistische opleiding tot psychiater binnen GGNet genoten kan worden. We doen dit in nauwe samenwerking met de A-opleiding van de Gelderse Roos in Wolfheze en die van de Afdeling Psychiatrie van het UMC St. Radboud te Nijmegen; met hen samen, behoren we tot het Opleidingscluster Psychiatrie Oost-Nederland.
Hierbinnen worden artsen opgeleid tot psychiater conform de eisen van het Centraal College Medisch Specialisten (CCMS).

Binnen GGNet wordt naast een brede basisopleiding veel aandacht geschonken aan de praktische toepassing van de Evidence Based Mental Health (EBMH) en aan de contextuele aspecten van psychiatrische stoornissen. Dit betekent dat naast een grondige kennis van de biologische aspecten van psychiatrische stoornissen, bij de diagnostiek en behandeling tevens expliciet factoren zoals de persoonlijkheid, behandelrelatie, sociale omgeving en juridische aspecten worden betrokken.

zondag 22 januari 2012

Bewegen en rusten


Op allerlei fronten zie je dat de nieuwe trends in de verbetering van de gezondheidszorg zich richten op life-style zaken. Kwaliteit van leven verbetert als je een aantal basale zaken goed kunt controleren, bijvoorbeeld je gewicht en je slaappatroon. Interventies zouden zich dus moeten gaan richten op het verbeteren van het dag/nachtritme. Slecht slapen wordt in verband gebracht met overgewicht, minder bewegen met cardiovaculair risico maar ook met grotere kans op depressie en zelfs op dementie. Andersom zouden dementerende patienten beter functioneren bij een meer gevulde dag, met bewegen, licht en geluid. We spreken van een "enriched environment", een omgeving waarin voldoende gezonde prikkels zijn om optimaal functioneren te verkrijgen. Voor gezonde mensen, opgroeiende kinderen maar dus ook voor (zieke) ouderen. Een situatie die op dit moment in de meeste verzorgings- en verpleeghuizen (nog) niet bestaat. Omdat we nog niet veel weten over dag/nachtritme bij oudere psychiatrische patienten, is het goed om hier meer onderzoek naar te doen. Dat zou bijvoorbeeld kunnen met een handige nieuwe gadget, de Fitbit. Meet bewegen en activiteiten overdag, maar is ook geschikt voor slaapregistratie. We gaan binnen NESTOR, de afdeling voor onderzoek en innovatie binnen de zorgeenheid Ouderen van GGNet kijken in hoeverre een dergelijke tool bruikbaar is voor de patientenzorg. Hopelijk komen we dus met een vervolg.

zondag 8 januari 2012

The nature of fatigue

De Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry heeft een interessante rubriek, waarbij auteurs van 'bestseller' artikelen na vele jaren wordt gevraagd om terug te kijken op hun werk van destijds en wat deze invloedrijke artikelen tot gevolg hebben gehad.
Zo werd aan Wessely gevraagd om het artikel dat hij in '87 samen met Powell schreef in de huidige ontwikkelingen te plaatsen. Het artikel destijds, getiteld "The nature of fatigue: a comparison of chronic “postviral” fatigue with neuromuscular and affective disorders" toonde aan dat de vermoeidheid van patienten met zogenaamde 'chronische vermoeidheid' fenomenologisch meer leek op de vermoeidheid van depressieve dan die van neuromusculaire patienten.
Terugkijkend geeft Wessely aan dat het een unieke gelegenheid leek om aan te tonen dat lichaam en geest ernstig met elkaar verweven zijn. Dat inzicht is in de afgelopen decennia fors gegroeid, maar hij constateert ook dat het vooral de patienten - maar belangrijker misschien nog wel de dokters - zijn die de opsplitsing in stand houden.